ارتباط ورزش و بیماری پارکینسون

آیا بین ورزش و بیماری پارکینسون رابطه‌ای وجود دارد؟

اکنون بزرگترین مشکل سلامتی برای ورزشکاران چیست؟ اگر حدس شما تصادم است شما درست حدس زده‌اید، به خصوص در فوتبال و هاکی. آسیب های سر به علت افزایش احتمال ابتلا به آلزایمر / دیابت و ALS باعث کاهش امید به زندگی می‌شود.

بیماری پارکینسون در ورزشکاران :

پانزده ورزشکار کلاس جهانی وجود دارد که مبتلا به P.D. تشخیص داده شده‌اند. ما می‌توانیم دونده ها، دوچرخه سواران و مربیان را حذف کنیم. این ده ورزشکار را در پنج رشته‌ی ورزشی فعالیت می‌کنند.

بیایید با بوکس شروع کنیم. یکی از دو تن مشهورترین ورزشکاران مبتلا به پارکینسون در جهان، محمد علی است. در حرفه بوکس او، شصت و یک رقابت حرفه‌ای داشت. دررقابت‌هایش مجازات زیادی را به خصوص در نیمه دوم مسابقه دریافت کرد. مبارزات او با جو فریزر، جورج فورمن و کن نورتون بی رحمانه بودند. با وجود اینکه او هنوز در حال مبارزه کردن است، می‌توانید اثرات آنها را روی علی ببینید. او کند شده و حرف زدنش بریده بریده است.

بیشتر بخوانید:بیماری پارکینسون چیست ؟

علی در سال ۱۹۸۴، فقط سه سال پس از پایان کار حرفه ای بوکس، مبتلا به سندروم پارکینسون تشخیص داده شد. آنچه علی واقعا داشت، پوگیستیکای پارکینسون (Parkinson’s Pugilistica) بود. این نوع از پارکینسون  ناشی از ضربات مداوم به سر است و در بوکسورها و کشتی گیران دیده می‌شود. پس در مورد علی، ورزش او مهمترین عامل در ابتلای پارکینسون بود.

تنها یک بازیکن بازی هاکی مبتلا به پارکینسون است. او آل آربر (Al Arbour) است که یک مدافع بود. دوران حرفه‌ای در طی دهه های ۱۹۵۰-۶۰ بود، زمانی که بازیکنان کلاه ایمنی نمی‌پوشیدند. او حتی در زمان بازی عینک هم داشت. آربور به عنوان یک بازیکن برای مهارت او به عنوان یک مسدود کننده شوت شناخته شده بود. این باعث می‌شود که بدن شما آسیب ببیند اما منجر به آسیب دیدن سر نمی‌شود. آربور در یک سال آخر عمل خود در سن ۸۲ سالگی مبتلا به پارکینسون تشخیص داده شد، این که آیا هاکی در بیماری او نقشی داشت یا نه نمی‌توان چیزی گفت.

ما دو بازیکن بسکتبال را با بیماری پارکینسون، جری اسلون و بری گرانت یافته ایم. هر دوی آنها بازیکنان جسمانی بودند که از استفاده از بدنشان نترسیدند و از تماس با آن خجالت نمی کشیدند. اسلون اولین و دومین تیمی بود که تمام پست‌های بازیکنان دفاعی تیم را شش بار بازی کرد. او نمی ترسید که مقابل بازیکنان تهاجمی قرار بگیرد و مورد حمله قرار بگیرد. این باعث آسیب دیدن بدن او شد اما سرش خیلی آسیب ندید. این که آیا این مسأله دلیل بیماری پارکینسون او است یا نه، مشخص نیست.

بیس بال و بیماری پارکینسون

بیس بال یک مطالعه‌ی موردی جالب است. سه بازیکن بیس بال که مبتلا به بیماری پارکینسون تشخیص داده شده‌اند، جیمی پیرال، دیو پارکر و کرک گیبسون هستند. همه این سه بازیکن خارجی بودند و هر سه نفر به خاطر سر سختی خود شناخته شده بودند و این که چقدر سخت بازی می‌کردند. غوطه خوردن برای گرفتن توپ، دویدن داخل حصارها برای گرفتن توپ و سر خوردن بخش منظم و تکراری بازی بیس بال آنها بود. پارکر احساس می‌کرد سبک بازی او عامل مهمی در بیماری‌اش بود، اگرچه هیچ اثری از آن وجود ندارد. به احتمال زیاد، اعتیاد به مواد مخدر کوکائین در دهه ۱۹۸۰ به عنوان بخشی بزرگ به شمار می‌رود، اگر چه این نیز ناشناخته است.

در نهایت بازی فوتبال. این بازی که شما در آن بیشترین تصادم و همچنین بیشترین موارد ابتلا به زوال عقل زودرس را می‌بینید. فکر می‌کنید که این به دلیل ضربات سر است، مواردی از ابتلا به پوگیستیکای پارکینسون مانند محمد علی کلی را خواهید دید.این تکان دهنده است. تنها دو مورد از بازیکنان فوتبال مبتلا پارکینسون هستند،

بیشتر بخوانید:چگونه بیماری پارکینسون و MS را از هم تشخیص دهیم

رابطه‌ی ورزش و بیماری پارکینسون

یکی از چیزهایی که شما ممکن است متوجه شده باشید این است که به غیر از بوکس، اتصال ورزش به پارکینسون ناشناخته است، و حتی بوکس یک مورد خاص است. در واقعیت، زمانی که شما فکر می‌کنید که هزاران تن از ورزشکاران این ورزش را تجربه کرده اند و فقط چند انگشت شماری را می‌توان مبتلا پارکینسون پیدا کرد، و این نشانه بسیار خوبی است.

سه سال پیش، من از بنیاد ملی پارکینسون درباره رابطه‌ی آسیب های سر به دلیل ورزش، عمدتا فوتبال و پارکینسون پرسیدم. این پاسخ آنها بود:

شواهد قطعی وجود ندارد، اما مطالعات اپیدمیولوژیک وجود دارد که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را به سابقه ترومای سر مرتبط می‌کند. با توجه به تحقیقاتی که در مورد بازیکنان فوتبال انجام شده است، موسسه ملی ایمنی و بهداشت شغلی، یک بخش مرکز کنترل بیماری های ایالات متحده، در مجله پزشکی نورولوژیکی، مطالعه‌ای را انجام داد که در آن، نزدیک به ۳۵۰۰ بازنشسته NFL بازیکنان مورد بررسی قرار گرفتند که در لیگ بین سالهای ۱۹۵۹ و ۱۹۹۸ بازی کرده بودند. آنها دریافتند که بروز زوال عقل در این گروه ، بالاتر از جمعیت عمومی است. آنها میزان بروز پارکینسون را در مقایسه با جمعیت عمومی مشاهده نکردند. هرچند این تنها یک مطالعه است و تحقیقات بیشتری باید انجام شود.

همچنین بخوانید : توصیه‌های ورزشی برای بیماران پارکینسون

اکنون سه سال گذشته است و چیزهای زیادی تغییر است. همانطور که گفتند، تحقیقات بیشتری باید انجام شود. برای تامین هزینه‌ی این پژوهش منابع مالی مورد نیاز است. به همین دلیل یک ماه در سال به آگاه سازی درباره‌ی پارکینسون اختصاص داده شده است.

گردآوری و تدوین : واحد سلامت اسپرتان